Mijn zoon, Mijn dochter,

Geef Mij uw hart !!!!!

Verslag van onze Roemenie reis in oktober 2008 door;

Diane Speksnijder, Ina Oudenaarden

Riet Goudriaan en Wim Stam

Dinsdag  21 oktober

Vanmorgen loopt de wekker om half 5 af, want vandaag gaan wij weer naar Roemenië.

Wij zijn met z'n vieren: Ina Oudenaarden,  Riet Goudriaan, Wim Stam en ik (Diane).

Een enthousiaste groep mensen, die er zin in hebben om mee te gaan.

Eerst bestond onze koppel uit drie vrouwen maar na een week werd ik spontaan opgebeld vanuit Ouderkerk a/d  IJssel met de vraag of wij nog een chauffeur konden gebruiken.

Wim had wel zin om mee te gaan. Hij was met de vrachtwagen eerder naar Tirgu Mures geweest met een transport voor Dorcas. Dit klonk ons goed in de oren, maar we wilde wel eerst even kennis maken. Na  een prettige kennismaking is Wim ook van de partij.

Ik ben hier heel blij mee, want wij hebben ongeveer 2000 km voor de boeg en het is wel fijn als er drie chauffeurs zijn, zodat wij elkaar kunnen aflossen. Bovendien is het in oktober eerder donker dan in het voorjaar.

We lezen met elkaar ps. 91 : Die in de schuilplaats van de Allerhoogsten is gezeten, die zal vernachten in de schaduw van de Almachtigen. Ik zal tot de Heere zeggen : Mijn Toevlucht en mijn Burcht, mijn God op Wie ik vertrouw.

We bidden om bescherming en bewaring voor ons die op pad gaan, maar ook voor degene die thuis blijven. Om 6 uur zitten we gepakt en gezakt in de auto. Het regent en ik begin met rijden achter het stuur. Wim zit naast mij, Ina en Riet zitten achterin. We hebben de middenstoel uit de auto gehaald zodat we  genoeg ruimte hebben voor onze bagage. De trip verloopt voorspoedig, even over de duitse grens stopt het met regenen. Na de nodige stops gemaakt te hebben komen we om half 10  bij onze  slaapplaats  vlak voor Boedapest aan. Na een verfrissende douche gaan we dankbaar en heerlijk slapen.

Woensdag

Om half 7 staan we op en er staat een heerlijk ontbijt voor ons klaar. De auto heeft op een bewaakt terrein gestaan, onze kleine tassen worden er weer bij gevoegd en wij gaan op pad. Om 2 uur maken we een stop in Roemenië voor een warme maaltijd. Ina doet de bestelling in het Roemeens, de sfeer is erg goed, het eten is prima. Dan het laatste stukje van de reis. Om half 6 komen we in Ludus, bij onze vrienden aan. In roemenië is de klok een uur vooruit gegaan. Het is al aardig donker. Wij zijn blij elkaar weer te zien. Met Iboyah gaat het

gelukkig beter. Zij is een paar keer geopereerd aan haar been, maar nu gaat het goed. In augustus is zij 80 jaar geworden en wij hebben een kadootje voor haar bij ons. De plannen voor de volgende dag worden gelijk doorgenomen. Joseph heeft een verrassing voor ons. In Ludus is een nieuwe burgemeester gekozen en er zijn nieuwe zigeuners gekozen die de belangen van de zigeuners behartigen.

We maken 400 pakketten: 350 voor de zigeuners en 50 voor de armste mensen van de plaatselijke kerk. De burgemeester van Ludus koopt ook 100 pakketten zodat wij samen 450 pakketten kunnen uitdelen.

We mogen dus bij 100 gezinnen extra komen en er is samenwerking met de burgemeester: wat een verrassing. Morgen hopen we de nieuwe mensen te ontmoeten. Dan gaan we verder naar Tirgu Mures. Na een kwartier gaat ons lampje knipperen van het oliepeil. Bij het eerste de beste tankstation, controleert Wim het oliepeil. Bijna leeg. Vlak voor dat wij vertrokken is de auto a.p.k. gekeurd. Dit zou dus eigenlijk niet mogen of er is lekkage. Na olie te hebben bijgevuld vervolgen wij de trip. Morgen zal Wim het peil weer controleren. Om half 10  komen we in Tirgu Mures aan. Riet, Ina en ik slapen met elkaar op één kamer en Wim slaapt beneden  in een omgebouwd kantoortje. We sluiten de dag af en danken de Heere voor alles.

Donderdag

Om 10 uur vertrekken wij naar Ludus, het is erg mistig dus doen wij rustig aan met rijden.

In Ludus aan gekomen komt de geur van pannenkoeken ons al tegemoet. Iboyah wil ons altijd verwennen. Om 1 uur zijn alle produkten er en kunnen wij beginnen met de pakketten, van alle artikelen zijn er 400. Wij hebben van Hans Maasbach plastic zakken mee gekregen, dus  kunnen we aan de slag. De bedoeling is om in ieder pakket de gelijkenis van de "Verloren zoon "te doen.

Geïllustreerd met twee gekleurde platen, één plaat, van de Vader, die op de uitkijk staat en één plaat van de Vader, die zijn zoon weer inde armen sluit. Boven aan staat:  Mijn zoon, Mijn dochter geef Mij uw hart. De laatste regels zijn : Zo is er blijdschap in de Hemel  over één zondaar die zich bekeert. Het is zo gaaf dat wij Roemeense les hebben, want met behulp van de lerares kunnen we nu zelf deze dingen maken.

We hebben er zin en binnen korte tijd liggen 100 pakketten klaar. Dan komt Joseph met in zijn kielzog 3 zigeuners van de gemeenschap van Ludus. Het zijn Ion (Johan), Avram (Abraham) en Daniël. Ion heeft toezicht over alle zigeuners, Avram controleert of de ouders hun kinderen naar school sturen, Daniël behartigt de jeugdzaken. De drie mannen zullen vrijdag overal briefjes uitdelen. Tegen inlevering hiervan krijgen de mensen een pakket. We zullen dan morgen nog 100 pakketten maken. Samen zullen we zaterdag de hele dag met elkaar de pakketten uitdelen. Om half 5 staan er 400 pakketten klaar. Vanavond brengt Joseph 50 pakketten bij ds. Levente. Na de maaltijd gebruikt te hebben gaan wij terug naar Tirgu Mures. 's Avonds ontmoeten wij Istvan en Lidia Szabo en vragen of hij voor 50 Bijbels kan zorgen. Deze zijn bestemd voor de kerk in Ludus.

Vrijdag

Vanmorgen slapen we uit en doen wat boodschappen in de supermarkt. Istvan komt de Bijbels brengen die we meenemen naar Ludus. Vanmiddag zal de bestelling er zijn van de levensmiddelen en kunnen wij aan de slag:  de laatste 100 pakketten. Daarna bezoeken wij ds. Levente, hij is erg blij met de Bijbels en vertelt dat dit jaar 21 stellen hopen te trouwen die  dan een Bijbel meekrijgen. Ook doen er dit jaar 22 jonge mensen belijdenis van hun geloof, aan hen kan hij nu ook een Bijbel meegeven. Aan zijn vrouw Isabella geven we schoolagenda's, knutselspullen, viltstiften en 70 toeters van Super de Boer. Ze is er erg blij mee en bedankt ons hartelijk. Om 7 uur gaan wij terug, vroeg naar bed want het wordt morgen een intensieve dag.

Zaterdag

Als we om 9 uur aankomen in Ludus, staan er 5 zigeuners ons op te wachten. Met elkaar sjouwen we 100 pakketten de auto in en gaan op pad naar de zigeuners die aan de rivier de Mures wonen. Het is voor mij nu de vijfde keer dat we bij de zigeuners komen en je merkt dat je steeds een beetje dichterbij mag komen bij de mensen. Je wint hun vertrouwen. We worden omhelst door de mensen en ik vraag hoe het met hun gaat. Er verzamelt zich een groep mensen rondom de auto. Ion  vraagt stilte zodat ik wat mag zeggen en deelt mee dat hij daarna ook iets te zeggen heeft. Ik sta tussen al die mensen, met mijn  laarzen in de modder en dan vertel ik: Er was een Vader en die had twee zonen, en de jongste zei: Vader geef mij mijn geld wat mij toekomt en hij gaat weg en gaat van het leven genieten. Veel drinken, veel eten, veel mooie vrouwen. Zwarte glimmende ogen kijken me aan. En als je veel geld heb, heb je veel vrienden. Er wordt ja geknikt.

Maar als al je geld op is, zijn je vrienden ook ver te zoeken. De zoon krijgt honger en wil zwijnen voer eten maar niemand geeft het aan hem. Als ik deze gelijkenis zo buiten mag vertellen. Tegen deze mensen die weten wat honger is. Komt het zo heel dichtbij, (in de situatie waarin zij zich bevinden.)  De zoon denkt eerlijk over zichzelf en zijn leven na, en zegt: Ik zal opstaan en naar mijn Vader gaan en zeggen: ‘Vader ik heb gezondigd tegen de hemel en voor U en ik ben niet meer waard om U zoon genoemd te worden. Dan gaat de zoon terug.

 De Vader staat ieder dag op de uitkijk en als de Vader hem ziet, rent Hij naar hem toe, slaat zijn armen om hem heen en kust hem. De zoon zegt: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en voor U ik ben het niet waard om Uw zoon te zijn. Maar de Vader zegt:BRENG HIER HET BESTE KLEED. TREK HET HEM AAN EN DOE EEN RING AAN ZIJN VINGER EN  SCHOENEN AAN ZIJ VOETEN. LATEN WIJ ETEN EN VROLIJK ZIJN. Want mijn zoon  was dood en is levend geworden hij was verloren en is gevonden. Ik mag zeggen: De Vader staat op de uit kijk en wacht op ons en kijkt iedere dag of wij er al aankomen. Wij verdienen de dood maar de Vader geeft ons brood, om Jezus wil, genadebrood.

 Dan delen wij de pakketten uit. Een oudere vrouw komt me bedanken en geeft een zak appels. Daarna vertelt Ion wie hij is en wat hij zal doen ten goede voor de zigeuners. We nemen afscheid en gaan terug om de volgende 100 pakketten te halen. Zo mogen we 4 keer door heel Ludus heen vertellen van de Vader die op de uitkijk staat. Daarnaast pakketten uitdelen.

Een Oma vraagt of wij bij haar kleinkind komen kijken en we gaan mee. Het huis ziet er verzorgt uit. Op de bank ligt een gehandicapt meisje, die Emilia heet en 12 jaar is. Haar moeder vraagt of we voor een kinderrolstoel kunnen zorgen. De moeder heeft nu alleen een kinderwagen. We zingen een liedje met Emilia en zeggen dat we zullen kijken voor een kinderrolstoel. Bij een ander gezin waar we binnen mogen komen is een meisje van 6 jaar. Zij is blind. Ik laat haar met haar handjes voelen, langs mijn gezicht en mijn haar, om haar te laten zien wie ik ben.

 Aangrijpend al dat verdriet dat we zien deze dag. Voor Wim, die dit voor het eerst meemaakt, is het ook erg indrukwekkend.

 We komen in gedeelten van Ludus waar ik nog nooit ben geweest. De mensen kijken vreemd maar nemen de pakketten dankbaar aan. Om 7 uur 's avonds zijn we klaar, moe en voldaan.

Ion zegt tegen ons: Heel hartelijk bedankt. Jullie hebben vandaag heel veel blijdschap gebracht in Ludus. Om half 9  gaan we met elkaar wat eten en om half 12 zijn we weer terug in Tirgu Mures. De klok gaat 1 uur terug, een heerlijke gedachte. We kunnen lekker lang slapen.

Zondag

Om half 9 komt Gabriella Lakatos ons ophalen om een kerkdienst bij te wonen in Torba.

We kunnen gelijk een kijkje nemen bij het huis dat door de klusgroep van het Albeda College is opgeknapt. Het ziet er fantastisch uit. Onvoorstelbaar wat een ruimte er gecreëerd is.

Van de dienst kunnen wij helaas niets verstaan: het is in het hongaars. 12 kinderen uit een kinderhuis zijn speciaal voor ons uitgenodigd. Zij zingen voor ons en zeggen teksten op, de oudere kinderen spelen op de blokfluit. Na de dienst drinken we met elkaar koffie. Riet heeft van haar zus snoep voor onderweg meegekregen en zij deelt dit uit onder de kinderen. Een echte traktatie.

Als we Torba verlaten nemen we een kijkje in een huis waar arme mensen wonen. De kinderen zijn uit huis geplaatst, met toestemming van de ouders, die hopen dat hun kinderen zo een betere toekomst zullen krijgen. Vol gedachten rijden we terug naar Tirgu  Mures.

Na een heerlijk bord spaghetti en vruchtenyoghurt moeten wij opschieten om op tijd in de kerk te zijn.

Het is heerlijk weer bijna 20 graden en we besluiten te gaan lopen. Gewapend met de kaart van Tirgu Mures vinden wij, na een kleine omweg, de kerk.

 Het is goed om hier te zijn, na een dag als gisteren, om even op adem te komen. Na de dienst spreken we met ds. Barabas af dat hij ons woensdag zal ophalen voor een bezoek aan de gevangenis.

Maandag

Vandaag brengen we een bezoek aan de  regenboogschool. De kinderen hebben vakantie, dus wordt alles gesopt en gepoetst. Het ruikt erg fris.

Met Erszebeth, spreken wij over het kerstfeest. We mogen namelijk van Super de Boer in Krimpen a/d IJssel een kerstvoedselactie houden op 14 en 15 november. Graag willen we voedselpakketten uitdelen aan de ouders van de kinderen van de school. Erszebeth is hier heel erg blij mee en zegt dat dit organisatorisch geen probleem oplevert. Wij hebben veel nieuw speelgoed gekregen  en Erszebeth maakt hier kerstkadootjes van. Ze bedankt iedereen die dit aan ons gegeven hebben. Ook de mooie laarzen, truien, sokken, wanten en dekens zijn heel welkom. Iedereen heel hartelijk bedankt daarvoor.

's Avonds horen wij dat de vriendin van Ina is overleden. We wisten dat ze ernstig ziek was. Dit bericht grijpt ons allemaal aan. Het is goed om ook met elkaar te huilen om het verlies van geliefden.

Dinsdag

Deze morgen gaan wij naar Lidia home. Lidia laat de nieuwe indeling van het huis aan ons zien en we praten over de kinderen en hun begeleiding. Heel erg blij is zij met de zeeppoeder die ze regelmatig via ons ontvangt. Vooral in deze dure tijd is het een kostbaar geschenk. Ze zorgt ervoor dat het ook in het bejaardentehuis komt dat naast Lidia Home staat. Ook mogen we daar de maaltijd gebruiken. Dit is wel fijn, want we zijn met een bejaard team opstap. Één is 72, één 65, één 64  en een broekie van 48. De direktrice van het bejaardenhuis eet met ons mee en laat ons het huis zien. Hier zien wij de gehaakte dekens liggen die door mensen uit  Krimpen zijn gemaakt. Prachtig. Heel, heel hartelijk dank voor alle medeleven. Over de zeeppoeder zei de direktrice : Je weet niet half hoeveel het voor ons betekend zeeppoeder te mogen ontvangen.

Woensdag

De gevangenis van Tirgu Mures staat vandaag op het progamma.

Ds. Barabas heeft pakketten gemaakt met  shampoo en zeep erin en er ook wat chocola bij gedaan. Na alle controles mogen  wij een beveiliger volgen naar de kapel. Een aantal vrouwen herkennen ons van de vorige keer. Zij zitten een lange straf uit. Ds. Barabas vraagt of ik de vrouwen wil toespreken. Ik vertel wie wij zijn en waar we vandaan komen. Speciaal tegen deze vrouwen mag ik zeggen: God in de hemel heeft je geschapen  in de buik van je moeder. God wilde dat je geboren zou worden .Je bent  kostbaar in Zijn oog. Omdat Hij je gemaakt heeft  kent hij je door en door. Hij weet zelfs wat je denkt.

We staan van onszelf met de rug naar de Heere Jezus en dan loopt onze weg letterlijk dood.

We moeten worden omgedraaid met ons gezicht naar de Heere Jezus, om op Hem te zien, om naar Hem te luisteren en om dan ook gehoorzaam te doen wat Hij van ons vraagt. Dan zal Hij alles aan ons leren. Als God ons vergeeft, dan blijft Hij voor altijd bij ons. Ook al heeft iedereen ons in de steek gelaten en zitten wij in de gevangenis. Dan zingen Ina, Riet en ik een lied in het roemeens voor hen: Domnul este bun, Domnul este bun cu mine. Ja God is goed voor mij.

Ontroerend om met elkaar te mogen zingen van Gods goedheid die ons opzoekt, waar wij ook zijn. Zelfs de bewakers zingen mee. Aan het einde van de dienst  geven wij alle vrouwen een hand en delen de pakketten uit. De vrouwen bedanken ons hartelijk en gaan weer terug naar hun cel.

 We hebben herenkleding bij ons die ds. Barabas zal uitdelen aan mannen die nooit bezoek krijgen en dus ook geen warme kleding hebben. We gebruiken met elkaar de maaltijd en ds. Barabas maakt met ons een rondrit door de stad, gevolgd door een wandeling in een prachtig park. Naar aanleiding van de komende voedselactie vraag ik of hij pakketten kan gebruiken voor armen van zijn gemeente. Een grote glimlach trekt over zijn gezicht: heel graag. Ik beloof hem 50 pakketten, omdat wij nog niet weten hoeveel pakketten ingezameld zullen worden tijdens de voedselactie. Dan nemen we afscheid. De Heere zegene jullie en je werk; zo groet hij ons.

Donderdag

Vandaag wachten we op Szabo Istvan om met hem een familie te bezoeken die we met de stichting 5 broden en 2 vissen sponsoren. Ook bespreken we nieuwe projecten en vragen daar een begroting bij om te zien waar en hoe wij hem meer kunnen steunen in zijn diaconale werk bij Ce Union. Ook vragen we foto's van projecten, bijvoorbeeld van huizen van arme, die opgeknapt kunnen worden. Hij beloofd dit door te mailen aan ons. Dan gaan we op pad. We komen bij een gezin met 11 kinderen. De moeder is  zwak begaafd en de vader is aan het werk. De hulp is hier al gestart, maar er is nog zeer veel te doen. De bedden zijn verschrikkelijk, vol van insecten. Alles is vies. Veel is kapot. De kinderen gaan wel naar school, maar sommige zijn zwakbegaafd. Istvan is al bezig met andere bedden voor dit gezin te regelen. Ook krijgt deze moeder hulp bij het opvoeden en verzorgen van haar kinderen. Als wij terugrijden naar Tirgu Mures raken wij er niet over uitgepraat. Istvan neemt ons mee naar Dorcas Home. Daar eten wij gezellig mee met de kinderen van het kinderhuis. We krijgen een rondleiding door het huis speciaal voor Riet en Wim, want die zijn hier voor de eerste keer.

Ook aan Istvan vragen we of hij pakketten kan gebruiken, Hij bezoekt heel veel arme mensen dus wij beloven hem de pakketten die over zijn. Dan nemen we afscheid. We gaan in de auto naar Ludus om afscheid te nemen van onze vrienden daar, want morgen willen wij om 6 uur vertrekken naar huis. Iboyah schildert prachtig en zegt tegen Wim en Riet dat zij een schilderij uit mogen kiezen, van haar collectie, als herinnering. We groeten elkaar en gaan aan ons laatst nachtje in Tirgu Mures beginnen.

Vrijdag

Om 6 uur vertrekken wij. De reis verloopt goed. De natuur is prachtig. Onze hoofden en harten zijn vol. Zaterdagavond om 7 uur arriveren we in Krimpen a/d IJssel, waar we worden opgewacht door onze familie.