Woensdag 24 maart 2010.

Vanmorgen om 6 uur staan we gepakt en gezakt om te vertrekken naar Roemenië.
Voor ons, een aparte start van de reis.
In de voorbereiding voor deze reis hadden we een zeer enthousiast team.
Riet Goudriaan, Ina Oudenaarden, Jan Ouborg en ik (Diane Speksnijder).
Alle voorbereidingen voor de reis waren getroffen, toen Noor, de vrouw van Jan Ouborg onverwachts werd opgenomen in het ziekenhuis. Er waren grote zorgen om haar gezondheid.
Jan wilde dolgraag meegaan naar Roemenië, maar bleef natuurlijk bij zijn vrouw, in afwachting van de uitslagen van de onderzoeken.
Ons team moest  dus een belangrijke chauffeur missen. Het aantal kilometers dat gereden moet worden is 2000.
Na overleg besluiten we  om toch naar Roemenië te gaan, maar dan met 3 vrouwen.
We vertrekken één dag eerder, zodat we rustig kunnen rijden.
Van onze dochter Ariëtte krijgen we een boekje mee, door haar zelf gemaakt.
Op de eerste bladzijde staat het volgende: Lieve mam, dit boekje is een kadootje van mij waarin ik wat dingetjes heb opgeschreven ter bemoediging.
 Bij elke dag hoort een kadootje en een stukje uit de Bijbel.
Ik wens jullie een hele goeie reis, veel mooie momenten en Gods zegen.
't Wordt een reis zonder mannen die kunnen beschermen, knopen doorhakken of waarop geleund kan worden maar met God kunnen jullie bergen verzetten. Liefs Ariët.
Vandaag maken we kado 1 open, er zitten stenen in het pakje,
er staat bij: lees matheüs 7 vers 24-29. We lezen: Wie deze woorden van Mij hoort en ze ook doet, kan vergeleken worden met een verstandig man die zijn huis op de rots bouwde.
We bidden met en voor elkaar en gaan zo op pad.
Het weer is prima en het rijdt lekker door.
Riet en ik wisselen elkaar af met rijden, Ina verzorgt achterin de catering.
Om half 6 stoppen we, om te overnachten in een hotel 155 kilometer onder Wenen.
We eten en slapen heerlijk, om morgen uitgerust aan de nieuwe dag te beginnen.

Donderdag
Om 9 uur vertrekken we, het is hier warmer dan bij ons in Nederland.
De temperatuur loopt op tot 24 graden, de natuur moet nog helemaal uitlopen.
De bomen zijn kaal en de velden grauw. Bij Boedapest komen we in een file terecht,  een
auto ongeluk. We staan behoorlijk lang stil in de file.
Als we weer verder kunnen, gaat de reis voorspoedig. Om half 7  komen we bij Hotel Angela aan. Dit hotel ligt vlak voor de Roemeense grens.
Tijdens de maaltijd worden we opgebeld door ds. Barabas uit Roemenië.
Hij is zeer bezorgt over ons en vraagt waar we zijn. Rijd alstublieft zeer voorzichtig en langzaam in Roemenië, is zijn advies, want de weg is erg slecht. Overal zitten grote gaten in de snelweg.
Hij laat ons weten dat hij voor ons bidt, zodat we veilig aan mogen komen in Tirgu Mures.

Vrijdag
De zon staat hoog aan de hemel als we onze reis vervolgen.
Inderdaad de weg is erg slecht in Roemenië, door de sneeuw en de vorst zijn er diepe kuilen ontstaan in het asfalt. Veel ongelukken gebeuren doordat men uitwijkt voor de kuilen en zo in botsing komt met het tegemoet komende verkeer.
Om half 3 komen we veilig in Ludus aan. Het weerzien met onze vrienden is hartelijk.
Onder het genot van een kopje koffie spreken we af dat we donderdag 500 voedselpakketten zullen maken.
Joseph regelt ook een afspraak voor ons met de burgemeester.
Zaterdag zullen we dan de voedselpakketten uitdelen.
Dan vervolgen we onze reis naar Tirgu Mures. We hebben voor  9 nachten  geboekt bij CE Union: Logies met ontbijt kost hier 9 euro per persoon.
We worden hartelijk welkom geheten door Ceci de gastvrouw van het huis.
Als we de dag afsluiten met elkaar danken we de Heere voor Zijn bewaring en bescherming. We zijn veilig gearriveerd.

Zaterdag
Vanmorgen worden we om 9.00 uur verwacht bij de regenboogschool.
 Erszebeth, Eva en Isti, het personeel van de school, heeft een verrassing voor ons in petto.
 Ze nemen ons mee naar de zoutmijnen van Solvata. We mogen de maaltijd gebruiken in het pension van fam. Szaki de ouders van Isti. Met de bus gaan we de zoutmijnen in, het is er prachtig. Deze mijnen worden ook als kuuroord gebruikt. We hebben een  heerlijke dag met elkaar en ontvangen veel liefde en warmte van deze mensen.
Om 7 uur zijn we weer terug in Tirgu Mures. Vannacht gaat de klok 1 uur vooruit.

Zondag
Om 9 uur staat Gabriëla Lakatos klaar om ons mee te nemen naar Torba voor een kerkdienst.
Drie weken geleden heb ik van Jan en Marijke Soede, een orgel gekregen met volledig pedaal en in zeer goede staat, met de vraag erbij of ik er iemand voor wist.
Na navraag gedaan te hebben in Torba, bleek dat de gemeente in Torba het orgel goed kon gebruiken. Toen heb ik het  naar de kerk in Torba gestuurd. En ja hoor, aangekomen in Torba staat daar het orgel van Jan en Marijke, de organist is super blij, met het  mooie orgel.
Als dank krijgen we  een kado mee voor Jan en Marijke.
Na de dienst drinken we koffie bij een familie in Torba en gaan dan terug naar Tirgu Mures.
Om 5 uur worden we opgehaald door ds. Barabas, hij neemt ons mee naar een andere gemeente van hem. We worden hartelijk welkom geheten, speciale dank gaat uit naar alle mensen in Nederland die mee hebben geholpen met de kerstvoedsel Aktie. Veel arme mensen hier mochten een pakket ontvangen.
De zorg van God, Zijn liefde en Zijn trouw is zo groot over ons allemaal.
God stuurde zelfs Zijn eigen Zoon, om ons op te zoeken en om zelfs  onze schuld op zich te nemen  door aan het kruis te sterven.
Als we door Gods Geest, deze Liefde  in  geloof mogen ontvangen, dan moet je het wel aan anderen door geven. Gods liefde is te groot voor één hart.
Riet, Ina en ik zingen een lied van de trouwe Vader, die de beste Vader is, die er bestaat .
In wiens doorboorde handen wij onze kleine vuile handen mogen leggen in volledige overgave.
Na de dienst worden we uitgenodigd voor een maaltijd bij een ouderling.
Het is een verrassing voor ons, we zijn hier voor de eerste keer en zitten als gasten aan tafel.
Ik moest denken aan het thema bij ons in de kerk, het is dit seizoen: "Gewoon gastvrij".
We hebben goede gesprekken met elkaar. Om 8 uur gaan we terug naar TirguMures.
De weg is hier ook verschrikkelijk slecht, het is donker en het begint te regenen.
Het was een ontroerende dag.

Maandag
Vandaag gaan we naar de regenboogschool.
Riet heeft het idee geopperd om voor alle kinderen van de school poffertjes te bakken.
Dus hebben we de poffertjes plaat van de kerk meegenomen naar Roemenië. Riet heeft in Krimpen poffertjesmix gekregen, om extra veel poffertjes te bakken. Ina en ik gaan naar de winkel om eieren, melk boter en olie te kopen.
Riet en Ina maken eerst het beslag klaar voor dat we naar de school gaan.
Twee emmers vol poffertjesmix staan achter in de koffer bak.
De zon schijnt gelukkig, dus kunnen we buiten op het schoolplein poffertjes bakken.
Het is een grote verrassing voor de kinderen, dit hebben ze nog nooit gegeten.
Meer dan 80 kinderen zitten te smullen en komen vragen of ze nog meer mogen.
Het is een feestdag op school. We hebben kleurplaten mee gebracht. Ook heb ik onze grote pop , Japie meegenomen. Japie heeft een heel sprekend gezicht, hij ziet eruit als een schoffie. Door mijn hand vanaf de achterkant in zijn hoofd te doen, kan ik zijn mond bewegen en hem zo laten te praten. De  kinderen vinden het geweldig. Japie komt af en toe poffertjes pikken uit hun bakjes.
Als alle kinderen poffertjes hebben gegeten laten we de plaat afkoelen.
Even uitblazen buiten in de zon, dan hebben we een bespreking met de leraressen van de school. Speciaal willen ze alle vrouwen bedanken die zoveel mooie truien, sokken, jurkjes, sjaals, mutsen en dekens gehaakt en gebreid hebben. Iedere keer zijn ze sprakeloos van de mooie kleding die ze mogen ontvangen en uitdelen aan de kinderen.
De vrouwen van Zeeman die Aktie hebben gevoerd worden namens de leraressen heel hartelijk bedankt. Ook voor alle speelgoed, schriften, potloden, knuffels te veel om op te noemen, moeten wij u héél, héél hartelijk bedanken. Vlak voor de paasvakantie krijgen de kinderen de kleding en knuffels mee. Zodat ze er met Pasen mooi uitzien.
Voordat we weggaan, bidden we met Erzebeth, Eva en Isti en dragen hen op aan de Heere. We bidden om de leiding van de Heilige Geest in hun werk en leven, zij staan op een moeilijke post en doen met zoveel liefde en toewijding hun werk onder deze verachte kinderen.
Dan gaan we naar ons huis de poffertjesplaat gaat weer mee. Op ons netvlies staan blije kindergezichten.
Dinsdag
Szabo Istvan komt ons om 11.00 uur ophalen.
We gaan eerst  naar Lidia Home voor een bespreking, de toekomstplannen worden met ons besproken.
Lidia is heel erg blij met de kleding die zij van ons ontvangt. Wij sturen naar Lidia Home, altijd kleding uit een tweedehands kledingwinkel "De Vlinder "uit Hendrik Ido Ambacht.
Als de seizoenswisseling plaatsvindt, mogen we van de eigenaresse, Wil Schinkelshoek, de kleding ophalen en naar Roemenië sturen. Lidia en haar medewerkers dragen zorg voor een goede verdeling, de kinderen van Lidia Home krijgen kleding, ook de mensen van het bejaardenhuis dat naast Lidia Home zit worden zo geholpen. Ook de arme gezinnen die we steunen namens onze stichting krijgen deze kleding. Het is een groot en uitgebreid netwerk van mensen die zo geholpen worden.  We mogen de maaltijd nuttigen in het bejaardenhuis.
Dan gaan we met Istvan mee. Hij vertelt ons dat ze zo blij waren met de voedselpakketten.  We mochten kerstvoedselaktie houden in twee winkels van Super de Boer en zo 803 voedselpakketten naar Roemenië sturen. De maand december was zeer koud in Roemenië en de gasrekening dus ook hoog. Ze hadden geen geld meer om eten te kopen voor de kinderen en hebben gegeten van de voedselpakketten.
Als we dit zo horen zijn we stil, eerlijk gezegd besef ik vaak niet hoe arm ze het hier hebben.
Istvan vertelt met blijdschap  over de zorg van God, die hij ervaart door de pakketten heen.
Van de pakketten die over waren, wordt zelfs nu nog uitgedeeld. We zien het als we naar een arm gezin gaan, in het magazijn van CE, staan netjes blikken bruine Bonen en Sperziebonen van Super de Boer. We nemen ook een zak feestspekkies voor de kinderen van dit gezin mee.
Ontroerend, zo zien we in 2010 een herhaling van 5 broden en  2 vissen. Wij stonden in de winkel en hadden niets in biddend op zien tot God, hebben we u gevraagd of u wilde helpen.
We ontvingen zoveel! Het overschot is netjes bewaard en zelfs nu nog toereikend. Dank u, dank u wel. Bovenal danken we de Heere die  alles zo wonderlijk bestuurde.
Dan gaan we op pad naar een gezin met 5 kinderen. Ze wonen in de buurt van Ludus in een huis van 4 meter bij 4 meter. De jongens van het Albeda College gaan een stuk aan dit huis bouwen zodat de leefruimte groter wordt. We gaan bij de burgemeester langs, hij wil zorg dragen voor de fundering van beton. Ook gaan we bij een plaatselijke timmerman langs die voor de kozijnen zal zorgen. De jongens van het Albeda College, mogen tussen de middag bij de plaatselijke bewoners eten. Het hele dorp helpt zo mee. De vader en moeder zijn zeer blij met deze hulp en danken ons hartelijk.
Woensdag
Om half 11 gaan we met ds. Barabas naar de gevangenis in Tirgu Mures.
We steunen ds. Barabas, financieel met het gevangenis pastoraat, zodat hij 45 pakketten kan maken voor de gevangenen. De pakketten worden allemaal nagekeken.
Wij moeten ook door detectiepoorten en bewakers gaan met ons mee.
45 jonge mannen zitten in een zaal
 Ds. Barabas vraagt of ik wat wil zeggen tegen deze jongens.
Ik vertel hen wie we zijn. Ina., Riet en Diane en zeg: Jullie zullen je wel afvragen,
wie komt er nu uit Nederland, naar jullie, in de gevangenis in Tirgu Mures.
Dan moet je toch wel gek zijn omdat te doen. De jongens knikken instemmend.
Ik vertel hen dat we niet gek zijn maar dat we een boodschap voor hen hebben.
God heeft je geschapen en Hij kent je bij je naam. Hij ziet dat je zo vreselijk alleen bent.
Je hebt geen blijdschap en vrede in je hart.
De Heer Jezus zegt: Mijn zoon geef mij je hart.
 Maar jij zult wel denken, mijn hart? Mijn hart is slecht en ik heb dingen gedaan waar ik liever niet over praat.  De Heere heeft alles van jou gezien en toch stuurt Hij je niet weg.
Maar Hij zegt: Kom tot Mij, Ik ben ook voor jouw  zonden aan het kruis gestorven.
Geef Mij je hart, met alles wat er in is. Als God je vergeeft, komt Hij in je hart wonen met Zijn Heilige Geest en dan ben je nooit meer alleen. 
Ik zeg, ga alstublieft naar de Heere Jezus en vraag of Hij je wil vergeven en je wil helpen te geloven dat de Heere Jezus ook echt voor jou persoonlijk aan het kruis gestorven is.
Dan zingen we met elkaar over Gods goedheid.
De stoere jongens gaan staan en zingen mee.
Ina, Riet en ik delen de pakketten uit. Er zit cake en chocola in, ook zit er een schrift en een pen in. Deze jongens krijgen ook lessen in de gevangenis.
Wij gaan weer naar buiten. Er is  een gebed in ons hart voor deze jongens.

Donderdag
Vanmorgen gaan we op weg naar Ludus.
Vandaag gaan we 500 voedselpakketten maken, een heel karwei maar we gaan het op ons gemakkie doen. Alle spullen zijn aanwezig. Van Hans Maasbach hebben we plasticzakken gekregen. Op het evangelisatieblad staat het verhaal van de koperen slang. Het volk van Israel had tegen God gezondigd, daarom had God vurige slangen gestuurd. Als je gebeten werd door zo'n slang moest je sterven. Er was maar één manier waarop je kon blijven leven en dat was door naar de koperen slang te kijken. Zo is er ook alleen redding voor ons als we in het geloof opzien naar de Heere Jezus aan het kruis.
Op de achterkant van het blad staat een gebed: Het Onze Vader.
We beginnen met frisse moed aan het samenstellen van de pakketten. Algauw krijgen we hulp van Ilonka en later komt Thomas de zoon van Joseph en Tunde ook meehelpen.
Om half 11, heb ik een afspraak met de burgemeester i.v.m. het wasmachine project.
Het project loopt goed. De mensen kunnen gebruik maken van de douche en van de wasmachines. Een dame houdt het gebouw schoon en zorgt dat alles goed verloopt.
We besluiten dit project te steunen, onder de voorwaarden dat we de rekeningen toegestuurd krijgen van het water, elektra en het gas. De burgemeester zegt mij toe, dat hij hier voor zal zorgen.
Dan gaan we verder meehelpen met het maken van de pakketten.
Om half 3 zijn we klaar, moe en voldaan. Ybolya heeft een warme maaltijd voor ons gemaakt.

Vrijdag
Vandaag kunnen we uitslapen en even wat voor ons zelf doen.
Ina en Riet gaan naar de winkels. Ik ben niet zo in orde.
's Middags gaan we naar het centrum van Tirgu Mures.
We hebben lollies bij ons en ook nog poffertjesmix en besluiten dat bij het kinderhuis af te geven.  Als we daar aankomen is er niemand thuis. Geen probleem dit wordt vakkundig opgelost.
Riet zegt: Ina als jij op mijn handen gaat staan, dan kan je de tas met spullen aan de achterkant van het hoge hek hangen. Het ziet eruit of we een stel inbrekers zijn, maar dat is niet zo, het is voor het goede doel. Lachend gaan we verder.
Vanavond vroeg naar bed,want morgen loopt de wekker om 6 uur af.

Zaterdag
Om half 9 komen we in Ludus aan.
We laden de auto van Joseph met de eerste 100 pakketten, 3 zigeuners helpen ons mee.
Dan gaan we op pad. De mensen die bij de rivier wonen zijn blij ons weer te zien.
Als iedereen rond de wagen is verzameld, vertel ik het verhaal van de koperen slang.
Zoals de slang verhoogd moest worden in de woestijn alzo moet ook de Heere Jezus verhoogd worden opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat maar het eeuwige leven hebbe.
Aansluitend bidden we buiten hardop met elkaar: ‘Het onze Vader'.(Tatãl Nostru).
Het is ontroerend om dit zo te mogen doen.
Hier gaat het dus om: Onze Vader, die in de hemelen zijt. Uw Naam worde geheiligd. Uw koninkrijk kome en Uw wil geschiede.
Dan delen we de pakketten uit, de mensen bedanken ons en zijn ontroerd.
Inmiddels is de lucht aardig betrokken en het begint  te regenen.
Wat nu, we besluiten om toch maar door te gaan met het uitdelen.
Het is nu niet verstandig om de mensen lang in de regen te laat staan.
Het verhaal zit in ieder pakket, dus delen we de pakketten gelijk uit, aan de andere mensen.
Tijdens het uitdelen komt er een vrouw naar mij toe, de regen druipt van haar gezicht, ze legt een arm om mijn schouder zegt: ‘De Heere is opgestaan'. Wat is dit mooi !
Ik heb omdat het regent het verhaal niet vertelt en dan gebeurt dit.
 Ook een andere vrouw komt erbij staan en zegt: ‘Waarlijk, de Heere is opgestaan'.
Aan het eind van de dag zijn we doorweekt en koud, we hebben vreselijke koude en natte handen.
Bovenal zijn we ontroerd, onvoorstelbaar dat de Heere ons wil gebruiken om dit werk te doen.

Zondag
Op deze mooie paasmorgen moet er eerst een pakje  nummer 12 opengemaakt worden.
Ina haalt er een rolletje verbandgaas uit. Er staat: Lees Lucas 24 vers 1-8.
Wat zoekt gij de levende bij de doden? Hij is hier niet want Hij is opgestaan.
In het boekje staat :'De zwachtels zijn opgevouwen en de doeken zijn niet meer nodig. Jezus leeft en de strijd tussen Hem en de duivel is niet ingewikkelt meer. Hij heeft overwonnen !
Het betekent heel veel voor ons, iedere dag te beginnen met een bemoediging van Ariëtte.
We gaan lopen naar de kerk van ds. Barabas, het is een goede en gezegende dienst.
Na afloop staat er een heerlijke paasmaaltijd voor ons klaar. Fantastisch.
Na afscheid genomen te hebben van ds. Barabas en de gastvrije familie, gaan we lopend naar huis. Het wordt ons laatst nachtje voorlopig in Roemenië.

Maandag
Vanmorgen om 6 uur zitten we weer in de auto richting Nederland,de wegen zijn praktisch leeg. Om 7 uur 's avonds hebben we 1000 km gereden en besluiten te overnachten in Oostenrijk.
De volgende morgen vertrekken we vroeg en om 7 uur arriveren we in Krimpen a.d. IJssel.
Op de terugweg in de auto evalueren we de reis met elkaar.
Het was een zeer goede reis, ons team was fantastisch.
Ina zegt: Ik moest ineens denken aan een bord dat bij ons vroeger thuis altijd aan de muur
hing, er stond op:‘ Ebenhaëzer', het betekent: ‘Tot hiertoe heeft de Heere ons geholpen'.
Dit is helemaal van toepassing op deze reis.

Lieve vrienden en vriendinnen, we willen u allemaal zeer hartelijk bedanken voor al uw liefde tot dit werk, alleen met elkaar kan dit werk doorgang vinden.
Uw gebed, steun, handwerk van haken, breien, kaarten maken en verkopen, uw giften, de mooie kleding die we ieder 8 weken van  de leden van Deo Cantemus mogen ontvangen.
Dit alles is van onschatbare waarde.
 Namens onze arme vrienden uit Roemenië moet ik u héél, héél hartelijk bedanken.